شاید خیلی چیزا لازمه واسه تنها نبودن. اما داشتن رنج های مشترک، بیسِ کاره. حداقل مجبور نیستی هی "نگرانی" و "شرط می بندم درست می شه" و "چطور عین خیال بقیه نیس"  و "اینا"ی یکی دیگه رو تحمل کنی تو خلوتت. والا