پستی که دوست دارم بزرگ بنویسمش، آنقدر بزرگ که توی چشم و حلق آن هایی فرو رود که این روزها طبل گرفته اند دستشان و راه افتاده اند که آهای همسر اختیار کنید. توی چشم آن هایی که ادعای روشنفکریشان دهن فلک را سرویس کرده اما پای عمل هیچ اند.

محض اطلاع دوستان و عزیزان مهرورز و این حرفا که این روزا خودشون خفه کردن که برید ازدواج کنید و مهرورز باشید و این چرندیات. به خاطر شرایطی که خودم تجربه ش کردم، پیگیر خشونت علیه زنان شدم، که البته بیشتر مقصودم خشونت روحی بود اما به نتایج جالبی رسیدم که دونستنش بد نیست:

مثلن اینکه بد نیست بدونید برای حدود یک چهارم زنان خشونت از همون شب اول ازدواج و برای یک چهارم دیگه در همون هفته ازدواج شروع می شه.

از هر سه زن، یک زن تو طول عمرش به وسیله شریک زندگی جنسیش –دقت کنید که این فرد لزوما همسر نیست- مورد آزار و اذیت قرار می گیره.

که البته این ها هیچکدوم خاص ایران و اسلام و این حرفا نیستا. اما مثلا در ایران بین خودنمایی مرد و میزان اعمال خشونت اون نسبت به همسرش رابطه معنی داری وجود داره و این در حالیه که بین جرات طلبی زن و خشونت مرد رابطه معنی داری مشاهده نشده.

و همچنین توجه کنید به پرخشونت ترین دوره های زندگی زنان ایرانی: یک سال نخست ازدواج، دوران تنگناهای شدید مالی، دوران بارداری، پس از تولد فرزندان و دوران میانسالی. من نمی دونم دیگه وقت دیگه ای هم باقی می مونه مگه؟

حالا شما با وعده ی مهر ورزی گلو و بقیه خودتون رو پاره کنید، ببینم چی میشه.

منبع آمارها: پژوهش های پیرامون خشونت علیه زنان مهرانگیز کار